Lezingen van de dag

Het volk dat in duisternis ronddoolt ziet een schitterend licht. Zij die in het donker wonen worden door een helder licht beschenen. U hebt het volk weer groot gemaakt, diepe vreugde gaf U het, blijdschap als de vreugde bij de oogst, zij jubelen als bij het verdelen van de buit. Het juk dat op hen drukte, de stok op hun schouder, de zweep van de drijver, U hebt ze verbrijzeld, zoals Midjan destijds. Want alle dreunend stampende laarzen en met bloed doordrenkte mantels worden verbrand en verteerd door het vuur. Een kind is ons geboren, een zoon is ons gegeven; de heerschappij rust op zijn schouders. Deze namen zal hij dragen: Wonderbare raadsman, Goddelijke held, Eeuwige vader, Vredevorst. Groot is zijn heerschappij, aan de vrede zal geen einde komen. Davids troon en rijk zijn erop gebouwd, ze staan vast, in recht en gerechtigheid, van nu tot in eeuwigheid. Daarvoor zal hij zich beijveren, de Heer van de hemelse machten.

Zingt voor de Heer een nieuw gezang, zingt voor de Heer alle landen. Zingt voor de Heer, prijst zijn Naam. Verkondigt van dag tot dag dat Hij ons redt. Meldt aan de naties zijn heerlijkheid, zijn wonderdaden aan alle volken. Dan straalt de hemel en jubelt de aarde, de zee neuriet mee met al wat daar leeft; De velden zwaaien met al hun gewassen, de woudreuzen buigen hun kruin. Zij juichen de Heer toe omdat Hij komt, Hij komt als koning der aarde. Rechtvaardig zal Hij de wereld regeren, de volkeren eerlijk en trouw.

Dierbare, de genade van God, bron van heil voor alle mensen, is op aarde verschenen. Ze leert ons dat we goddeloze en wereldse begeerten moeten afwijzen en bezonnen, rechtvaardig en vroom in deze wereld moeten leven, in afwachting van het geluk waarop wij hopen: de verschijning van de majesteit van de grote God en van onze redder Jezus Christus. Hij heeft zichzelf voor ons gegeven om ons van alle zonde vrij te kopen, ons te reinigen en ons tot zijn volk te maken, dat vol ijver is om het goede te doen.

In die dagen kwam er een besluit van keizer Augus­tus, dat er een volkstelling moest gehouden worden in heel zijn rijk. Deze volkstelling had voor het eerst plaats toen Quirinius landvoogd van Syrie was. Allen gingen op reis, ieder naar zijn eigen stad om zich te laten in­schrijven. Ook Jozef trok op en omdat hij behoorde tot het huis en geslacht van David, ging hij van Galilea uit de stad Nazaret naar Judea naar de stad van David, Betlehem geheten, om zich te laten inschrijven, samen met Maria, zijn verloof­de, die zwanger was. Terwijl zij daar verbleven, brak het uur aan waarop zij moeder zou worden; zij bracht haar zoon ter wereld, haar eerstgeborene, wikkelde hem in doeken en legde Hem neer in een kribbe, omdat er voor hen geen plaats was in de herberg. In de omgeving bevon­den zich herders die in het open veld gedurende de nacht hun kudde bewaakten. Plotseling stond een engel des Heren voor hen en zij werden om­straald door de glorie des Heren, zodat zij door grote vrees werden bevangen. Maar de engel sprak tot hen: 'Vreest niet, want zie, ik verkondig u een vreugdevolle boodschap die bestemd is voor het hele volk. Heden is u een Redder geboren, Christus de Heer, in de stad van David. En dit zal voor u een teken zijn: gij zult het pasgeboren kind vinden, in doeken gewikkeld en liggend in een kribbe.' Opeens voegde zich bij de engel een hemelse heerschare; zij verheer­lijkten God met de woorden: 'Eer aan God in den hoge en op aarde vrede onder de mensen in wie Hij welbehagen heeft.'

     "Want terwijl een diepe stilte alles omgaf en de nacht in zijn snelle omloop halverwege was gekomen, kwam uw alvermogend Woord van zijn koninklijke troon in de hemel" (Wijsheid 18,14-15). Die tekst van de Schrift wijst op een erg heilige tijd waarin het alvermogend Woord van God tot ons gekomen is om met ons over ons heil te spreken. Het vertrok vanuit het intiemste geheim van de Vader, naar de schoot van een moeder. (...) Het Woord van God komt dus tot ons van zijn Koninklijke Troon; Hij verlaagt zich om ons op te heffen; Hij verarmt zich om ons te verrijken; Hij wordt mens om ons te vergoddelijken.       Dit Woord zei: Dat de wereld is, en de wereld werd gemaakt; Hij had gezegd: Dat de mens zij, en de mens werd gemaakt. Maar wat het Woord geschapen had, heeft Hij niet zo gemakkelijk herschapen. Hij heeft geschapen door zijn gebod, maar Hij heeft het herschapen door zijn dood. Hij heeft geschapen door bevel, maar Hij heeft herschapen door het lijden. "Jullie hebben me moe gemaakt", zei Hij (cf Mal 2, 17). Het universum in al zijn complexiteit heeft Me geen enkele moeite gekost om te organiseren en om het te regeren, want “Ik ontvouwde mijn kracht van het ene eind van de aarde tot het andere en Ik bestuur het universum met zachte hand" (Wijsh. 8,1). Alleen de mens, vertreder van mijn wetten, heeft Me met zijn zonden moeite gekost. Daarom heb Ik, komend van de hemelse troon, niet geweigerd om Me in de schoot van een maagd op te sluiten en om Me te verenigen met de verscheurde mensheid, in één enkele persoon. Vanaf mijn geboorte wikkelt men Mij in doeken, legt men Mij te slapen in een voederbak omdat er geen plaats in de herberg was voor de Schepper van de wereld.(...)       Alle dingen waren in een diepe stilte gewikkeld, dat wil zeggen dat men onder de profeten niet meer sprak en de apostelen zullen pas later spreken. (...) Dat het woord van God nu nog komt naar hen die stil zijn. Laten we luisteren naar wat de Heer ons in het diepst van onszelf zegt. Dat alle bewegingen en de kreten van ons vlees zwijgen, dat alle ongeordende beelden van ons innerlijk spektakel stil worden, opdat onze aandachtige oren vrij zijn om te luisteren naar wat de Heilige Geest zegt, opdat zij naar de stem luisteren die boven het uitspansel is.