Lezingen van de dag

Wee de opstandige, bezoedelde, gewelddadige stad! Ze luistert naar niemand, neemt geen terechtwijzing aan, vertrouwt niet op de Heer, wendt zich niet tot haar God. Dan zal ik de lippen van de volken rein maken, zij zullen de naam van de Heer aanroepen, ze zullen hem dienen, zij aan zij. Van over de rivieren van Nubië zullen zij die ik verstrooid heb mij komen vereren en mij hun offergaven brengen. Op die dag hoef je je niet meer te schamen voor alle daden waarmee je tegen mij in opstand kwam. Wie van overmoed vrolijk is laat ik uit je midden verdwijnen, op mijn heilige berg zul je niet meer hoogmoedig zijn. Ik zal een arm en zwak volk binnen je muren achterlaten dat in de naam van de Heer een toevlucht vindt. Wie er van Israël overblijven, zullen niet langer onrecht doen, ze zullen geen leugens spreken, uit hun mond zal geen bedrieglijke taal meer klinken. Ze zullen weiden en rustig liggen, en niemand die ze stoort.

De Heer zal ik prijzen iedere dag, zijn lof ligt mij steeds op de lippen. Mijn geest is fier op de gunst van de Heer, laat elk die het hoort zich verheugen. Verlaat u op Hem, dan wordt ge gelukkig, want Hij stelt u niet teleur. Die roepen in nood, naar hen luistert de Heer en redt hen uit hun ellende. Van boosdoeners keert Hij zijn aangezicht af, zij worden op aarde vergeten. Naar vromen die roepen luistert de Heer en redt hen uit iedere nood. De Heer is nabij voor rouwmoedige harten, hij helpt wie zijn schuld erkent. De Heer redt het leven van wie Hem dient, al wie tot Hem vlucht heeft geen straf te duchten.

In die tijd zei Jezus tot de hogepriesters en oudsten van het volk: Wat denkt ge van het volgende? Een man had twee zonen. Hij ging naar de eerste toe en zei: Mijn zoon, ga vandaag werken in mijn wijngaard. Goed vader, antwoordde deze, maar hij deed het niet. Toen ging hij naar de tweede en zei hetzelfde. Deze antwoordde: Neen, ik wil niet; maar later kreeg hij spijt en ging toch. Wie van de twee heeft nu de wil van zijn vader gedaan?' Ze zeiden: 'De laatste.' Toen zei Jezus hun: 'Voorwaar, Ik zeg u: de tollenaars en de ontuchtige vrouwen gaan eerder dan gij het Rijk Gods binnen. Jo­hannes kwam tot u en beoefende de gerechtigheid; toch hebt gij hem geen geloof geschonken, terwijl de tollenaars en de ontuchtige vrouwen hem wel geloof schonken. Maar zelfs, nadat ge dit had gezien, zijt ge toch niet tot inkeer gekomen en hebt ge hem geen geloof geschonken.

De eerste graad van de contemplatie, mijn geliefden, is dat wij onophoudelijk overwegen wat de Heer wil, wat Hem behaagt, wat Hem welgevallig is. In veel dingen beledigen wij Hem allen; ons gebrek aan eenvoud stuit op de oprechtheid van zijn wil, en dat verhindert ons om ons met Hem te verenigen, om ons aan Hem te hechten. Laten wij ons daarom vernederen onder de machtige hand van de allerhoogste God en ons haasten om al onze ellende bloot te leggen voor de ogen van zijn barmhartigheid, terwijl wij zeggen: “Genees mij, Heer, en ik zal genezen zijn; red mij, en ik zal gered zijn” (Jer. 17,14), en ook: “Wees mij genadig, Heer, genees mijn ziel, want ik heb tegen U gezondigd” (Ps. 40,5). Wanneer het oog van het hart door zulke gedachten gezuiverd wordt, leven wij niet langer met een hart vol bitterheid, maar in de vreugden die te vinden zijn in de Geest van God. Dan letten wij niet meer op wat Gods wil met óns is, maar op wat die wil in zichzelf is. Welnu, God wil het leven, en absoluut niets is nuttiger of heilzamer dan ons met zijn wil in overeenstemming te brengen. Daarom moeten wij dezelfde ijver die wij tonen om ons leven te behouden, voor zover mogelijk ook aanwenden om niet af te dwalen van de weg die daarheen leidt.

Toen liet Bileam zijn blik rondgaan en zag Israël gelegerd, stam bij stam. Hij werd door de geest van God gegrepen en hief hij deze orakelspreuk aan: ‘Zo spreekt Bileam, de zoon van Beor, zo spreekt de man wiens oog geopend is, zo spreekt hij die Gods woorden hoort en ziet wat de Ontzagwekkende toont, in vervoering, met ontsloten ogen: Hoe mooi zijn uw tenten, Jakob, hoe mooi uw woningen, Israël, als palmbomen, overal verspreid, als tuinen langs een rivier, als aloë’s door de Heer geplant, als ceders langs het water. Israëls emmers lopen over, zijn zaad krijgt water in overvloed. Zijn koning wordt groter dan Agag, zeer machtig zijn koningschap. Daarop hief hij deze orakelspreuk aan: ‘Zo spreekt Bileam, de zoon van Beor, zo spreekt de man wiens oog geopend is, zo spreekt hij die Gods woorden hoort, die weet wat de Allerhoogste weet en ziet wat de Ontzagwekkende toont, in vervoering, met ontsloten ogen: Wat ik zie is niet in het heden, wat ik waarneem is niet nabij. Een ster komt op uit Jakob, een scepter uit Israël.