Van nature onwijs zijn alle mensen, die met onwetendheid over God behept zijn, en die niet in staat zijn geweest uit de zichtbare goederen Hem te kennen die is en evenmin door het beschouwen van de werken de kunstenaar hebben leren kennen, maar die of het vuur of de wind of de snel bewegende lucht of de sterrenhemel of het onstuimige water of de lichten aan de hemel zijn gaan houden voor de beheerders van de wereld, voor goden. Indien zij, door hun schoonheid bekoord, die dingen voor goden gingen aanzien, dan hadden zij moeten begrijpen, hoeveel voortreffelijker de Heer van dat alles is, want Hij die het geschapen heeft is de oorsprong van de schoonheid. Indien zij het echter deden, omdat zij verbijsterd waren over die macht en werking, dan hadden zij uit de verschijnselen moeten begrijpen, hoeveel machtiger de Maker ervan is, want uit de grootheid en de schoonheid van de schepselen wordt men door vergelijking hun Schepper gewaar. Niettemin treft deze mensen maar weinig blaam, want zij komen misschien op een dwaalspoor, terwijl zij God toch zoeken en willen vinden. Want terwijl zij zich met zijn werken bezighouden en zoeken, verlaten zij zich op hun ogen: wat zij zien is immers mooi. Anderzijds zijn ook zij niet te verontschuldigen. Want indien zij in staat waren zoveel te weten, dat zij zich van de wereld een gedachte konden vormen, waarom hebben zij dan niet veeleer de Heer van dat alles gevonden?
De hemel verkondigt Gods heerlijkheid, het uitspansel toont ons het werk van zijn handen. De dag roept het toe aan de volgende dag, de nacht geeft het door aan de nacht. Geen woord wordt gesproken, geen stem weerklinkt, geen enkel geluid is te horen; toch klinkt over heel de aarde hun roep, hun boodschap dringt door tot de rand van de wereld.
In die tijd zei Jezus tot zijn leerlingen: Zoals het was in de dagen van Noach, zo zal het ook zijn in de dagen van de Mensenzoon. Zij aten en dronken, huwden en werden ten huwelijk gegeven tot op de dag waarop Noach de ark binnenging en de zondvloed kwam, die allen verdelgde. Of zoals het was in de dagen van Lot; zij aten en dronken, kochten en verkochten, plantten en bouwden, maar op de dag dat Lot uit Sodom vertrok, regende het uit de hemel brandende zwavel, die allen verdelgde, zo zal het ook zijn op de dag waarop de Mensenzoon zich openbaart. Wie die dag zich op het dak bevindt, terwijl zijn bezittingen binnenshuis zijn, moet niet naar beneden komen om ze te halen, en zo moet wie op het land is, niet terugkeren. Denkt aan de vrouw van Lot. Wie zijn leven tracht te redden, zal het verliezen en wie het verliest, zal het behouden. Ik zeg u: als er in die nacht twee in een bed liggen, zal de een worden meegenomen en de ander achtergelaten. Als twee vrouwen samen bezig zijn met malen, zal de een worden meegenomen en de ander achtergelaten.' Toen de leerlingen Hem daarop vroegen: 'Waar, Heer?' antwoorde Hij hun: 'Waar het lijk ligt, daar zullen zich de gieren verzamelen.'
Het verhaal van Noach begint in de ark op bevel van God, met zijn zonen en hun vrouwen, samen slechts met acht zielen. Zonder te zuchten bad de dienaar als volgt: "Laat me niet vergaan met de zondaars, mijn Verlosser, want ik zie dat de chaos zich reeds meester maakt van de schepping en de elementen wankelen van angst. (...) De wolken zijn helemaal klaar, de hemel is bewolkt, de engelen snellen toe als voorbodes van uw woede", bij deze woorden sloot God de ark en verzegelde haar, terwijl de dienaar riep : "Red alle mensen van de woede, uit liefde voor ons, Verlosser van het universum". Uit de hoge hemel gaf de Rechter vervolgens bevel; weldra openden zich de sluisdeuren, voorafgegaan door regen, stortvloed en hagel van het ene einde van de aarde tot het andere; en de angst liet de bronnen uit de afgrond opspringen, die de aarde overal overstroomde. (...) Dat was het resultaat van de woede van God, omdat de mensen volhard hadden in hun verharding en zich niet hadden gehaast om Hem aan te roepen met geloof: "Red alle mensen van de woede, uit liefde voor ons, Verlosser van het universum". Vervolgens zag het engelenkoor dat de mensen van vlees vernietigd werden en riepen uit: "Nu bezitten de rechtvaardigen het hele oppervlak van de aarde!" Want de Schepper houdt ervan om hen te zien die Hij naar zijn beeld heeft gemaakt (Gn 1,26); daarom zet Hij de heiligen apart om ze te redden. Noach liet de duif los en ze kwam 's avonds terug met een olijftak in zijn snavel, hetgeen de barmhartigheid van God aankondigde. Toen verliet Noach de ark, als zijn graf, op het bevel dat hij ontvangen had (...), niet zoals vroeger Adam die van een boom gegeten had, welke de dood bracht, want Noach had een boetevrucht gemaakt door te zeggen: "Red alle mensen van de woede, uit liefde voor ons, Verlosser van het universum". Dood zijn het verderf en het onrecht; de mens met het oprechte hart overwint door zijn geloof, want hij vindt genade. (...) Dan offert de rechtvaardige een onberispelijk offer (...) ; de Schepper ademde er de aangename parfum van in en verklaarde: "Nooit weer zal Ik de aarde laten vergaan in een zondvloed, zelfs niet als de mensen een slecht leven leiden. Vandaag sluit Ik een verbond. Ik toon mijn ark aan alle bewoners van de aarde om hen een teken te geven, opdat ze Me als volgt aanroepen: 'Red alle mensen van de woede, uit liefde voor ons, Verlosser van het universum’."
De wijsheid is een geest, verstandig, heilig, enig, veelzijdig, subtiel, beweeglijk, doordringend, smetteloos, helder, onkwetsbaar, bedacht op het goede, scherpzinnig, onweerstaanbaar, weldadig, menslievend, standvastig, onwankelbaar, onbekommerd, alles vermogend, alles overziende, alle geesten doordringend, hoe verstandig, zuiver en subtiel ze ook zijn. Want de wijsheid is beweeglijker dan alle beweging; zij doordringt en doortrekt alles door de kracht van haar zuiverheid. Want zij is de ademtocht van Gods kracht en de pure afstraling van de heerlijkheid van de Almachtige: daarom wordt zij niet aangetast door iets dat bezoedeld is. Zij is de afglans van het eeuwig licht, de onbeslagen spiegel van Gods werkzaamheid en het beeld van zijn goedheid. Hoewel zij een is, vermag zij alles; hoewel zij in zichzelf blijft, vernieuwt zij alles; wat geslacht tot geslacht treedt zij binnen in heilige zielen en maakt hen tot vrienden van God en tot profeten. Want God bemint alleen diegene die met de wijsheid samenwoont. Want zij is schoner dan de zon en overtreft de hele sterrenhemel. Met het daglicht vergeleken blijkt zij de meerdere te zijn, want het daglicht wordt afgelost door de nacht, maar de wijsheid wordt niet overmeesterd door de boosheid. Machtig reikt zij van het ene einde tot het andere en op voortreffelijke wijze bestuurt zij alles.