Van Paulus, door Gods wil apostel van Christus Jezus, en onze broeder Timoteüs, aan de gemeente van Kolosse, onze broeders in het geloof en in Christus. Genade voor u en vrede vanwege God onze Vader! Wij zeggen God, de Vader van onze Heer Jezus Christus, dank, telkens als wij u in onze gebeden gedenken. Wij hebben immers gehoord van uw geloof in Christus Jezus en van de liefde die gij alle heiligen toedraagt, omwille van de hoop die voor u in de hemel is weggelegd. Gij hebt daarvan vernomen, toen het evangelie, het woord van de waarheid, tot u kwam. In heel de wereld is het bezig vrucht te dragen en te gedijen, evenals bij u, sinds de dag dat gij gehoord hebt van Gods genade en haar in waarheid hebt erkend. Zo hebt gij het geleerd van Epafras, onze dierbare medewerker, een trouwe dienaar van Christus in onze plaats. Van hem hebben wij vernomen welke liefde door de Geest in u gewekt is.
Ik sta in Gods huis als een groene olijfboom, vertrouw op Gods goedheid voor immer. U Heer zal ik altijd danken, want Gij hebt dit alles gedaan. Uw Naam zal ik loven voor al uw getrouwen, omdat Gij goedgunstig zijt.
In die tijd verliet Jezus de synagoge van Kafarnaüm en ging het huis van Simon binnen. Omdat de schoonmoeder van Simon hoge koorts had, riepen ze voor haar zijn hulp in. Hij kwam aan het hoofdeinde van haar bed staan en gaf een streng bevel aan de koorts. Zij werd ervan bevrijd en ogenblikkelijk stond zij op en bediende hen. Bij zonsondergang brachten allen die zieken hadden, lijdend aan velerlei kwalen, dezen naar Hem toe. Hij genas hen door ze een voor een de handen op te leggen. Uit velen gingen ook duivels weg, die schreeuwden: 'Gij zijn de Zoon van God.' Hij gaf een streng bevel en liet niet toe dat zij spraken, want zij wisten dat Hij de Messias was. Toen het dag geworden was, ging Hij naar buiten en begaf zich naar een eenzame plaats. De mensen zochten Hem echter, kwamen waar Hij was en poogden Hem vast te houden om te verhinderen dat Hij hen zou verlaten. Maar Hij sprak tot hen: 'Ik moet ook aan andere steden de Blijde Boodschap van het Godsrijk brengen, want daarvoor ben Ik gezonden.' En hij predikte in de synagogen van het joodse land.
De apostel Paulus schreef: “Hiertoe is mij ontferming bewezen, dat Jezus Christus in de eerste plaats in mij zijn ganse lankmoedigheid zou bewijzen tot een voorbeeld voor hen, die later op Hem zouden vertrouwen en het eeuwig leven winnen." (1Tm 1,16). Met de bedoeling om zondaars die zich tot Hem bekeren te vergeven - zijn eigen vijanden niet uitgesloten - (…) en als Hij die zou genezen, hoefde niemand anders meer te wanhopen. Het is trouwens gewoonte bij de geneesheren dat zij, bij de vestiging op een plaats waar zij onbekend zijn, bij voorkeur hun zorg besteden aan zieken die zijn opgegeven, om ten aanzien van hen zowel hun welwillendheid te betrachten, als ook om een hoge dunk te geven van hun kennis. Iedere bewoner van die streek kan dan aan zijn buurman gaan zeggen: “Ga naar die geneesheer toe, wees er zeker van: Hij geneest u." Die zieke antwoordt: “Mij genezen?" “Ziet u dan niet waaraan ik lijd?" “Ik", zegt de ander, “heb iets dergelijks meegemaakt; wat u doormaakt heb ik toch ook doorgemaakt."(…) Ga naar die wanhopige en leg hem uit: “Dit woord moet je vertrouwen: Christus is in de wereld gekomen om de zondaars te redden” (1Tm1,15) Wat hebt u te vrezen? Waarom beeft u? Ikzelf ben ‘de eerste onder de zondaars’, Ik die ben genezen zeg het tegen u, zieke; ik sta nu rechtop en zeg tegen u die bent terneergeslagen; vandaag ben ik vol van vertrouwen, tegen u die wanhopig bent”. (…) Laat u dus niet gaan in de wanhoop. Bent u ziek? Kom naar Hem en u zult genezen worden. Bent u blind? Kom naar Hem en u zult verlicht worden. (…) Zeg tegen allen: “Kom laten we ons neerwerpen en ons buigen, laten we huilen voor de Heer die ons heeft gemaakt” (Ps 95,6 Vulg).
Broeders en zusters, het heeft geen zin u te schrijven over tijd en uur. Gij weet zelf heel goed dat de dag des Heren komt als een dief in de nacht. Terwijl zij zeggen: 'Er heerst vrede en veiligheid', juist dan overvalt hen plotseling het verderf zoals weeen een zwangere vrouw, en zij zullen niet ontsnappen. Maar gij, broeders, gij leeft niet in de duisternis, zodat de dag u als een dief zou verrassen. Gij zijt allen kinderen van het licht, kinderen van de dag. Wij behoren niet aan nacht en duisternis. Laten wij dan ook niet slapen als de anderen, maar waken en nuchter zijn. Want God heeft ons niet bestemd om zijn toorn te ondergaan, maar om het heil te verwerven door onze Heer Jezus Christus, die voor ons gestorven is, opdat wij, wakend of reeds ontslapen, met Hem verenigd zouden leven. Blijft daarom elkander bemoedigen en steunen, zoals gij trouwens al doet.